Anoniem: Laatst kwam er een film over zombies in mijn herinnering. Ik heb die ooit gekeken, ik weet niet meer wanneer of met wie. Het is vreemd want ik heb nooit van zulke films (een soort horror) gehouden. Het ging dus over zombies die allerlei wreedheden met mensen uithaalden, volgens mij werden de mensen na veel angstige achtervolgingen ook opgegeten. Kenmerkend was het meedogenloze, de totale afwezigheid van empathie, het stoïcijnse. In mijn gedachten kwam de vergelijking met mijn ouders. Het stoïcijnse gedrag, het totale gebrek aan mededogen, aan zien wie ik was als klein, prachtig kind, aan empathie. Ik voel er pijn en woede over. Dit voelen is erg belangrijk voor me wat ik zal illustreren aan de hand van een droom:
In een droom was ik op een strand. Alles was grijs, grauw, mistig en koud. Er waren volwassenen in donkere gewaden met kappen op. Hun gezichten zag ik niet of slechts gedeeltelijk. Er was 1 ding wat kleur had, dat waren kleine rode vruchtjes die ik had, een soort kleine aardbeitjes.
Hoe ik mijn droom interpreteer is dat de grauwe, grijze kleuren mijn jeugd typeren, die tijd die de mooiste van mijn leven had kunnen zijn. De volwassenen in donkere gewaden waren mijn ouders en andere volwassenen in mijn jeugd. Hun gezichten/ogen die ik niet zag, staan voor het pijnlijke gemis aan liefdevol (oog)contact. De vruchten zijn denk ik mijn gevoelens, die ik koester, die ik wel moest verstoppen maar die ze me niet hebben kunnen afnemen en die ik nu ik volwassen ben, kan hervinden en beleven.
Oliane: Dank je wel voor je betekenisvolle droom die je hier met mij en andere lezers deelt. Je droom lijkt me een duidelijke herinnering te zijn aan je vreselijke en zeer beangstigende situatie als klein kind. Ik vind het niet vreemd dat jij je aangetrokken voelde tot deze film, omdat we in ons gedrag gestuurd worden door onze onbewuste herinneringen. Het kind dat je eens was en in je leeft herkende in de zombies haar herinneringen (gevoelens) die traumatisch voor haar waren en destructief.
Maar als de angst en de schuldgevoelens voor onze kwelgeesten verzwakt dan komen we dichter bij onze woede en kunnen we datgene wat onbewust was nu bewust voelen en onder woorden brengen. Onze woede helpt ons de verschrikkingen te verwerken van ouders die probeerden de essentie van wie we echt zijn te vernietigen en de essentie van wie we echt zijn is liefde. Je droom vertelt over deze destructie.
Ik ben het met je interpretatie van je droom eens, maar als je zegt “De vruchten zijn denk ik mijn gevoelens, die ik koester, die ik wel moest verstoppen maar die ze me niet hebben kunnen afnemen en die ik nu ik volwassen ben, kan hervinden en beleven” dan denk ik dat je nog steeds angst hebt voor je ouders. Angst van het hele kleine kind dat in dodelijk gevaar verkeerde als ze zich zou verzetten tegen hun mishandelingen. Je kunt haar zeggen dat ze geen angst meer hoeft te hebben dat ze gestraft zal worden, omdat er geen gevaar meer is.
Met deze prachtige rode vruchtjes vertelt ze over haar meest vitale en krachtigste emoties en dat is woede. Niet over andere emoties of gevoelens. Enkel vertelt ze je over haar woede over de brutale behandeling die ze kreeg. Je ziet dat je van je dromen veel kunt leren over wie je echt bent en ik wens je dat je met deze interpretaties van je dromen steeds dichterbij het kind komt dat je was.
Wat ik hier nog aan toe wil voegen is dat deze droom van de meest beangstigende situatie met je ouders als klein kind een voortdurende reminder voor je kan zijn en je kan helpen je angst te overwinnen en je woede echt te voelen die als rode vruchtjes letterlijk je droom kleuren. Ik hoop dat je deze angst zult overwinnen die voor verwarring zorgt in je denken, voelen en handelen. Het voelen van de gerechtvaardigde woede van het kleine meisje brengt verlichting met zich mee en inzicht.
Tags:
