“…As everybody else they prefer not to know what happened to them in childhood and to label their sexual orientation as inborn…”
Alice Miller, 2009
In een televisie programma zag ik hoe een traumatische moederbinding in de eerste levensjaren van een mens ernstige psychische stoornissen veroorzaakt en hoe destructief de gevolgen zijn als we de dissociatie –het zelfverraad- niet oplossen maar ermee leven.
Chris, een man van in de veertig, kwam in een close-up naakt voor de camera. Hij had zijn mannen lichaam chemisch en chirurgisch laten veranderen in een vrouw en heette nu Christina. De interviewer vroeg hem waarom hij juist bloot in beeld wilde. Chris antwoordde dat hij “trots”was op zijn mooie vrouwenlichaam. Waarop de journalist wilde weten hoe dat zover gekomen was. Chris haalde een kinderfoto te voorschijn waarop hij ongeveer drie jaar oud was. Hij had een jurkje aan en zijn haar reikte tot op zijn schouders. Chris vertelde dat zijn moeder voordat hij geboren werd een dochtertje -Christina- had gekregen dat ongeveer een jaar geleefd had. Na zijn geslachtsoperatie is hij zijn moeder - met wie hij al jaren geen contact meer had - gaan opzoeken. Hij belde aan en zijn moeder deed open. Ze herkende hem niet en hij zei: “Ik ben het, Christina, de dochter die je altijd hebt willen hebben……”.
Het is de tragedie van een man die in de beginjaren jaren van zijn leven niet mocht zijn wie hij werkelijk was. Een man die is blijven leven in zijn kindertijd. Wiens waarneming van het heden ernstig is verstoord. Die in overweldigende (oude) angst voor zijn misbruikende moeder niet in staat is helder te denken en de verantwoordelijkheid over zijn leven te nemen. Hij blijft het afhankelijke kind dat zijn ouders spaart voor het leed dat ze toebrachten in de hoop dat moeder alsnog van hem zal houden. Chris zit vast in zijn kindertijd en zijn lichaam werd zijn grootste vijand.
Als klein jongetje moest het verloochenen van de pijnlijke waarheid Chris in leven houden, maar in het huidig leven heeft niemand de erkenning van zijn ouders nog nodig. In het volwassen leven kunnen we die afhankelijkheid namelijk zien en ermee ophouden. We kunnen besluiten de gerechtvaardigde woede te voelen en te uiten over het lijden dat ze veroorzaakten. Als Chris geholpen was zijn sterk onderdrukte woede jegens zijn moeder bewust te beleven had hij zijn dissociatie op kunnen geven. Maar hij koos ervoor liever zijn lichaam te beschadigen en moeder zijn woede sparen dan deze krachtige helende emotie over de extreem wrede kindertijd te voelen en te uiten. Dan kon hij leven naar zijn sterke authentieke gevoelens en zijn zelfverraad opgeven.
Het is zeer te betreuren dat Chris psychiaters, psychologen, artsen en specialisten getroffen heeft die hun persoonlijke loochening kennelijk niet hebben opgegeven. Die in hun onbewuste angst voor de eigen ouders gevangen zaten en het lijden van een kind niet konden meevoelen. In de sfeer van ontkenning versterkt door de claims van een genetische aanleg konden zij Chris de waarheid niet geven. Zij lieten zijn kindertijd buiten beschouwing en gingen mee in de dissociatie, het zelfverraad en de verminkende zelfhaat van hun cliënt. De mededelingen van de cliënt -verwarde gevoelens over wie hij of zij werkelijk is -hadden hun ogen kunnen openen en dit duidelijk moeten maken. Dan konden zij helpen de loochening langzaam op te geven in plaats van deze nog te versterken door onomkeerbare operaties.
Er is bij artsen, specialisten, psychologen, psychiaters en andere hulpverleners meer bewustzijn nodig en moed om de eigen jeugd te doorschouwen en de onderdrukte gevoelens te voelen en het sparen en idealiseren van ouders te stoppen. Eerst dan zullen we de traumatisaties door slaag, vernederingen, het gebrek aan respect voor de gevoelens en behoeften van een klein kind niet meer mijden. Dan verstaan we de symptoomtaal van het kind dat in ons leeft en ondersteunen de cliënt niet meer in zijn in ontwijkende manieren. Omdat we onszelf verstaan!
http://www.alice-miller.com/articles_en.php?nid=49
http://www.alice-miller.com/readersmail_en.php?lang=en&nid=2685&grp=0709
Tags:
