Klara was een meisje van 1 jaar en drie maanden oud. Ze kreeg van vader een grote rode aardbei die er sappig en aromatisch van smaak uitzag. Ze wilde hem in haar mond stoppen, maar juist op het moment dat ze de vrucht nog met haar vingers in haar mond vasthield bedacht ze zich en haalde hem weer uit haar mond. Langzaam rolde ze de aardbei door het rulle zand. En daarna ging ze er met een lichte druk op staan om hem vervolgens, uiterst doelgericht, met kalmte en waardigheid, te pletten. In gecodeerde taal vertelde ze met deze handeling over de wrede behandeling die vader haar gaf en wat daarop haar antwoord was. De kwellingen waar hij haar aan blootstelde, het geweld, de vernederingen en verwaarlozing van haar gevoelsleven riepen zoveel woede en sadistische haat in haar op dat het beleven van genoegdoening voor het brein een regulerende functie had. Volledig buiten het bewustzijn om was het een poging van het jonge kind tot eerherstel. Om haar trots en waardigheid te behouden in de destructieve omgeving waarin ze verkeerde. Het was ook vergelding van het leed dat vader haar aandeed in een poging haar gevoelens van hulpeloosheid op te heffen en haar eigen waardigheid te herstellen.
Tags:
