In mijn behoefte de brieven van Alice Miller aan haar zoon met de datum 22 november 1987, 28 mei 1998 en 9 april 2010 voor belangstellenden op mijn website te plaatsen heeft de uitgever op dit verzoek het volgende laten weten:
Sehr geehrte Frau Rombout,
auf Ihre Fragen kann ich wie folgt antworten: Die Nutzung im Internet wird von uns nicht gestattet.
Für eine wissenschaftliche Arbeit sieht das Urheberrecht die Möglichkeit vor, kürzere Passagen als Zitat zu verwenden. Diese Passagen sollten einen Absatz bzw. zehn Zeilen nicht überschreiten. Unter diesen Voraussetzungen können Sie das Werk selbstverständlich zitieren, wenn sie folgende Quellenangabe verwenden:
Martin Miller, Das Drama des begabten Kindes © KREUZ Verlag in der Verlag Herder GmbH, Freiburg i. Br. 2013
Weiterhin wünschen wir Ihnen viel Erfolg bei ihrer wissenschaftlichen Arbeit.
Mit freundlichen Grüßen
Jennifer Kopp
Verlag Herder GmbH
Auszubildende
Lizenzen
Hermann-Herder-Straße 4
79104 Freiburg
Tel.: 0761-2717-545
Fax.:0761-2717-
Email: [email protected]
Uiteindelijk heb ik het boek van de zoon aangeschaft voor onderzoek. Ik heb de weerstand die ik daarbij voelde overwonnen. Want uit het disfunctionele taalgebruik zoals dat uit de interviews naar voren kwam bij de boekpresentatie in 2013 kreeg ik het vermoeden dat de ware motieven voor het boek niet gelegen zijn in de behoefte van de schrijver een diepgeworteld oorlogstrauma te begrijpen waaronder zijn moeder haar leven lang geleden zou hebben, maar de wraak betreft van het kleine kind dat niet werd waargenomen door zijn ouders. Vanuit zijn bewuste gedachten geeft hij een andere verklaring dan er onbewust in hem leeft.
Mijn hypothese is dat in de unieke manier waarop Martin Miller taal gebruikt hij zijn persoonlijke waarheid onthult. Vroegkinderlijke, niet beleefde, herinneringen, emoties en behoeften komen in het taalgebruik aan het licht. Ze kunnen in zijn woorden gesignaleerd en bevestigd worden. Na het lezen van het boek werd me duidelijk dat wraak - het ventileren van de onderdrukte woede van het kleine kind - het belangrijkste motief is voor zijn boek. Maar ook andere emoties, gevoelens en behoeften die de schrijver niet articuleert maar die wel aanwezig zijn achter zijn woorden, zoals verlangen naar liefde en harmonie ook tussen beide ouders die scheidden in zijn kinderjaren raakten mij. Een diep wantrouwen jegens zijn moeder, en een behoefte gehoord te worden in zijn leed. Misschien kom ik hier later nog eens uitgebreider op terug.
Alice Miller wees in de brief uit 1987, en waarmee het boek opent, op deze niet doorschouwde onderdrukte woede die zij in verband bracht met de slagen die hij van zijn vader kreeg. In de brief van 1998, meer naar het einde toe van het boek, zegt Miller dat ze niet langer de schuld van de ellende waarin de zoon verkeerde wil afschuiven op zijn vader. Ze schrijft onder meer dat zij lang haar schuld niet kon erkennen omdat die zo groot was. Ook erkent ze haar zoon dat hoe hij haar beleefd heeft behoort tot zijn waarheid en dat ze geen enkel recht heeft daarvan ook maar iets te verzachten of te corrigeren. Het boek eindigt met de brief die ze schreef kort voor haar dood.
Toevoeging op 11 november 2016:
Uit overwegingen van respect -ik kan Alice Miller zelf niet meer om haar toestemming vragen- heb ik besloten de brieven die zij aan haar zoon schreef niet op mijn website te plaatsen ook al zou de uitgever er geen bezwaar tegen hebben.
Tags:
