Lieve, lieve R.,
Ik sta dicht bij je. Bij de kist waar jij in ligt. Ik zie jou en onze geschiedenis samen die zo pijnlijk voor je was en stressvol. En ik wil je zeggen dat jij een hele grote lieverd was en dat ik het een groot voorrecht heb gevonden jouw prachtige, genereuze, intelligente, warme, zachte en sensitieve hart te hebben mogen leren kennen en voor de vreugde die ik mocht beleven aan ons samen zijn. Dank je wel daarvoor en voor de dierbare herinneringen die ik aan jou heb en in mijn hart bewaar. Maar boven alles voor de liefde die je me gaf en op zoveel manieren hebt uitgedragen tot ver in je volwassen leven. Jouw liefde, die ik pas veel later kon voelen toen ik mijn eigen lijden als klein kind begon te voelen en mijn echte liefde voor jou die ik zo lang onderdrukt hield en onze relatie al heel vroeg verstoorde. Echte liefde die jij als kind zo vreselijk hard nodig had en voor jou te laat kwam, omdat je die nodig had in de eerste, meest cruciale jaren van je leven. Ik zie jou vroege sterfte als een tragisch gevolg van de ontberingen in je hele vroege kindertijd die niet zijn gezien en gevoeld. En ik denk dat als je bereid geweest was je sterke, vitale emoties van toorn, woede en haat te voelen van het kleine gekwelde meisje jouw lichaam de kans had gekregen gezond te worden. Maar deze enorme woede en haatgevoelens over het onrecht dat jou gebeurde zijn altijd onderdrukt gebleven in je lichaam. Je was bang voor deze krachtige emoties en bestreed ze in jezelf. En het is de diepe pijn van een moeder deze realiteit te zien die onomkeerbaar is. Ik heb altijd de hoop en het verlangen gehouden je eens nog te mogen ontmoeten, je teder aan te kijken en je hand vast te houden. Die hoop is nu weg. Je leeft niet meer. Ik wil je zeggen dat ik zal proberen te doen wat ik kan doen om jouw innig geliefde zoon te geven waar hij behoefte aan heeft van mij te ontvangen. In onvoorwaardelijke liefde, empathie en respect zoals jij dat voor hem wilde.
Grote lieverd, rust in vrede.
Je mama
Tags:
